Canpolat Köremen

Uzun zaman olmuştu ellerim kalem tutmayı bırakalı

Birden bir cemren belirdi göz pınarlarında ruhumun

Aklım asi, kalbim ve bedenim ise tutsaktı

Yeni bir gü...

Ey ruh-i ilahinin en mukaddes hazinesi olan sultan-ı ömrüm

Ey bin gecenin fecrini karanlık eden hüzn-engîzim

Ey binlerce maşukun aşkını gasp eden sirk...

Ey aşk ruhumun peşini bırak artık gecenin son deminde

Huzur istemiyor artık senden de...

Kalbi kırık aşıklar kervanı nerden geçiyor?

 Bilen kim!

En büyük...

Yoruldum...

Kendimi mısralara saklamaktan

Yoruldum...

Binlerce sözcüğün dile gelip kaybolmasından

Yoruldum...

Mürekkebin ve kalemin sürekli hüznü ...

Binlerce gün geçmiş gibiydi gönlümün sokaklarında

Aşk unutulmuştu tüm mısralarında ruhumun

Güneşin batıdan doğduğu bir sabah sen doğdun kalbime

Huzurun...

Vaktin saltanatı yıkıldı ruhun arşında

Binlerce gece aydınlandı sönük yıldızlarla

Mihr-i suretin ateş olup doldu rüyalara

Ey cism-i canı güzel neredesin ...

Ey özlemin en derin okyanusu olan sevdiğim ruh

izliyorum senin yıkık ve viran olmuş baharını

sözlerin anlam bulmak için değil, ruh bulmak içindir senin

fı...

Ne vardı kalem tutan ellerim gülüşlerimi yazsaydı

damlayan mürekkebimden bülbüller yeniden var olsaydı

anlatabilseydim satırlarca, sayfalarca, kitaplarca s...

Elveda beyaz örtüyü delen papatya

Elveda mutluluğun parlak güneşi

Elveda huzurun gönül otağı

Elveda sana ruhumun aşkı

Elveda sana, elveda sana, elveda!

...

Gökte, yedinci kat semada durur gibi durdum binanın tepesinde

Ayaklarımı salmıştım özgürlüğe, gözlerimdeki yaş ile birlikte

Usulca fısıldadı rüzgar bana du...