Bir sabah, sokaklar renk cümbüşü,
Kırmızı, mavi, yeşil;
Kimi güler, kimi hüzünlü,
Herkes kendi hikâyesinde kaybolmuş.
Çocuklar oynar, gökyüzü mavi,
Yaşlı gözlerde birikmiş yıllar,
Yüreklerde yaralar, umutlar,
İnsanlık, bir büyük resim,
Fırçalarla değil,
Gözyaşlarıyla, gülümsemelerle çizilir.
Yürürken yan yana,
Göz göze gelir insan,
Her biri bir tuğla,
Bir duvarın parçası;
Ama duvarı aşar,
Yüreğiyle birleşir.
Biri sokağın köşesinde bekler,
Diğeri yürürken düşler,
Rengârenk insanlar,
Hayatın en güzel şiiri,
Her renkte bir umut,
Her nefeste bir sevda,
Bir arada var olmanın mutluluğunda.
