Sonra kan döküldü rüyalara
Renkler karıştı,
Geceler kovalamayı da bıraktı, gündüzleri.
Takvim yaprakları aynı, sayılar değişiyor
Yaşamın yeşilini duvarlara boyadık,
Yarım aklımızla ve tüm varlığımızı kaplayan adaletsiz merhametimizle.
Oysa ölüm hepimize gelecekti, biz ilk karşıya gelecek gibi yaşadık.
Sonrasında ellerine aldıkları taşa gülümsedik
Yaşam yine kırmızıya bıraktı kendini.
Tekrar soruyorum; Kör olmayı vazife bilene, Allah daha ne kadar merhamet etsin?
