gül bıraktım,

ama

gülemedim bırakırken

içimde dolaşan

o iğne kadar

acıttı her yanımı

özlemim

sokaklara bıraktı kendini

gül bıraktım

unutma diye

onun üstüne

her basan insan kadar

acımasızdın.


bilmez miydim

sevmediğimi

o

kitapların arasında çürüyen

saçma sapan aşkların

ölmeye mahkum sembolü

bilirdim elbet


sen o ezilmiş

rengini kaldırımlara döşemiş

acınası bir

özlemdin artık.

gül bıraktım

ama

kalbimde batan dikenleri

beni bırakmadı.