Birden dolaşıyor tenim ellerimde
Usul usul okşuyor beş parmağımın beşini de
Aç diyor artık bu teni aç
Aç, yırt, parçala!
Olmadığı bedene sığmak işte böyle hiddet veriyor insana
Hani şu fazlalıklar sığsın diye bavulun üstüne oturur tepinirsin ya
Bana da fazla gelenler işte öyle oturuyor kalbime
Fazlalıklar bizim eksikliğimizi kapatır diye günbegün eziliyoruz onların altında
Aldanıyoruz
Arıyordum etraflıca her yanımı fakat arınamıyordum bu dosdoğru yalanlardan
Eksilmişim bir parça, kaybolmuşum bir bütün
Kaybolan bir tek ben de değilim
Hislerim, seslerim…
İçimdeki ses de yabancılık çekiyor
Sahi, kim doğurdu o sesi?
Benim mi bu yoksa sizin mi?
Önemsiz, bu çağ nedenleri sevmez
Nedensizce yaşatır
Yürüyorum, bir avuç vicdan kırıntısı arıyorum
Baktım ki yok, kuşlar onu da uzaklara götürmüş
Uçmuş da uçmuş kuşlarla birlikte yitirilenler
Belki sonra habersizce gelirler sonsuz diyarlardan.
