Törelerle bezeli gömleğini çıkarıp
Sıyırıverdi bacaklarından inançlarını
Öylece çırılçıplak,
Dımdızlak kalakaldı.
Kalabalıklar dolduramaz
Koca yüreğini insanın
Soluk almak,
Bazen
Bir gülleden ağırdır
Atlas bile taşıyamazken
Anlamsızlığını dünyanın
Anın ağırlığına kim?
Nasıl dayanabilir?
En iyi dostlar bile
Hep kendilerini anlatır
Unutulmuş aşkların soğuk külleri
Simsiyah bir gecede
Yerini soluk bir sessizliğe bırakır
O anda insan ruhun yalnızlığını duyar.
Selim Sorel
2020-09-17T20:29:37+03:00@kayra, bazı ikilemeler derken dımdızlak kelimesini kastediyosanız, çırılçıplaktan anlamsal olarak daha geniş ve onu kapsıyor bu nedenle vurgulamak için kullandım. Ağırlık konusunu söylüyorsanız evet biraz tekrar var. Haklı olabilirsiniz. Teşekkürler
Selim Sorel
2020-09-17T20:27:11+03:00@serhat, şiirin tek bir teması olduğu için ekleyeceklerim şiiri okunmaz kılabilirdi. Aynı şeyleri tekrar etmiş olacaktım. Beğendiğinize sevindim
Kayra Neşad
2020-09-17T20:08:14+03:00Bazı ikilemeler yormuş biraz ama sade ve güzel bir şiir olmuş. Kaleminize sağlık :)
Serhat Tepe
2020-09-17T20:07:31+03:00Güzel bir şiirdi ama daha uzun olsaydı keşke, okurduk. Birden bitmiş gibi. Elinize sağlık.
Selim Sorel
2020-09-17T19:24:44+03:00Teşekkürler, beğendiğinize sevindim.:)
Aslı Çoban
2020-09-17T19:22:53+03:00Duru bir şiir olmuş. Beğendim ben, kaleminize sağlık.