Rüya, alışılmadık şeyler yapardı.
Gözlerinden acı yaşlar akarken gülerdi.
Nedensiz ve koşulsuz severdi.
Yardımını istemeseler bile
Süper kahraman pelerinini giyerdi.
Rüya, çoğu zaman kaybetti.
Bilirdi, hiçbir şey zaten onun değildi.
Hep verdi, hiçbir şey ona verilmedi.
Ama yine de şikayet etmezdi.
Azaldıkça artardı hevesi.
Rüya, umut içerdi.
Görünenin ardındaki
Görünmeyen işe yarar şeyi
İçinde büyütüp doğurur ve
Herkese gösterirdi.
Rüya, beyazı severdi.
Onun için ölümün rengi maviydi.
Mavi gökyüzünün beyaz bulutlarına
Hayranlıkla bakarken
Son kez gülümsedi.
Rüya, öldü.
Üzerinde tepinen kabuslar,
Nefesini kesen yastıklar
Öldürdü onu.
Korkularına sımsıkı sarılınca
Kalbi sıkışıp ezildi.
İçinde çırpınan kelebek,
Duvarların arasında kalıp can verdi.
Artık kalbi cinayet mahalli.
Canpolat Köremen
2023-08-06T01:35:43+03:00Asıl olan hepimiz içimizde bir rüya gizleriz, sonra o rüya da kaybolup gideriz!...