Sabaha karşı gün aydınlığısın sen
Dudaklarımızın birbirine değmesi, avuç içlerimizin karıncalanması
Acı bir keman sesi bilmediğimiz bir melodiyi fısıldarken kulaklarımıza.
Gerçeğe uyanış rüyalara yabancı
Sen söyle bu nasıl bir sızı?
Gel adlandır ruhunu, anlamlandır varlığını
Bana içli şiirler yazdırmak niye?
Tutkulu rüyalar gölgesinde.
Kitaplar arası ölü çiçekler diyarı kalbin
Ben bir fidan ekilen taze toprağa ve bir ağaç ruhu beslerken
Ölü çiçeklerinden değilim.
Zevahirinin içini bilirim
Köklerim ona ve oraya ait.
Ben beni sula isterim.
Konuş benimle, büyüt beni.
Bir çiçek büyüsün içimizden dışımıza
Gerçekliğe bir ışık olsun.
Hapsetme.
Affet.
Erteleme bizi rüyalara
