Saçları dökülür mü bir kadının?
Göz yaşları gibi öyle kolayca
Bu saçma sokaklarda
Her şey mümkün
Mesela bir palyaço sirkine küsmüş
Bir kuş nasıl olur da uçmak istemez
Sokak müzisyenleri nasıl şarkılar çalıp söylemez
Bunları yazarken penceremde değilim dostlar
Bir dilencinin yanında oturmuş
Biraz huzur dileniyorum biraz özgürlük
Vazgeçtim aşktan ve en çok kederden
Gülmeliyim şimdi acınacak halime
Bir şarkı tutturmalıyım zihnimde
Çünkü herkes susmuş ağlıyor
Yeter diyorum, daha çok ağlıyorlar
Sonra ben de başlıyorum ağlamaya
Yağmur yağıyor sokaklara
Ama gökyüzü mutlu
Altındakiler yağdılar bu gece kaldırımlara
Kalakaldım öyle biraz evsiz, biraz yurtsuz
Ayaklarım dermansız
Önümden geçen insanların başları eğik
Yanımdaki dilenci son sigarasını içti
Ben de kitabımın son sayfasını okuyup yaktım
O, artık içmeyeceğim, dedi
Ben bir daha okuyamayacağım diyemedim
Ama sevmemek için söz verebilirdim biraz
Tutmazdım nasılsa
İnsan yalandan da yemin edebilirmiş
Hem de birçok kez
Ve hepsi bu saçma sokaklarda hiç olur gidermiş
Bir akşam vakti güneş nasıl da doğabilir
Ya da çölde yıldızı görmek
Aşık olup onu hayatının bütününe yaymak ve onunla kutsanmak
Nasıl da bu kadar ahmak olunur, her girdiğin kalpte kalıcı olabileceğini sanmak
Gece erimek üzere şimdi göz kapaklarımda
Geceyi uykuya gönderiyoruz, herkes acısına dağılmaya başladı bile
Benim de defterim tükenmek zere
Hoşça kal şiirim
