Sevgi
Neydi sahiden sevgi
Geceler acıya davette seni
Hayal kırıklığı avcunda
Elini attığın nesneler paramparça
Şans diliyorsun bak yine
Hep mutluluk diliyorsun
Kuruşunu bulamazken kendine
Şadına bir kuple yakılmıyor
Uykular uzak, uykular dahi firkattir
Söyle artık hadi
Mutluluğa çok mu hasret kaldın
Hak görülmemiş yüze bakılmıyor tabii
Düşünmek, zehirli bir yemeğin
Tam şimdi,
gırtlağından geçmesi firari
Yolları aydınlatıyor lambalar
Gökyüzünü de muhtemelen ay
Onlar dahi ışıklı, gökyüzü parıltılı
Yoksa kör müsün
Hiç vurmadı mı,
güzel çehrene nurlar
Saatin tıkırtısı bu gece sana eş
Akrebin yanında bile var bir eş
Yalnız ve kırgınsındır şimdi dünyaya
Sakın ha sakın
Bu defa anlamadım sanma
Kandırıyor insan kendini,
bilirim
Hayli yalancı ve de adidir insan sesi
Yakanı bırakmaz, ayrılmaz peşinden
Dikilir başında sureti
İki yaşından itibaren susmadı dudakların
Her yaşanılanın ölçüsüydü yaprakların
Bu kez suskun, bu kez dilsizsin
Bir görsen nasıl sakin nasıl da sessizsin
Anlaşılmasın istemişsin en başında
Ne gerek var ki bilinmesin
Yine de birkaç kişinin sözü ile
Cesaret biriktirmişsin ceplerinde
Biraz bahtsızsın
Besleyip büyüttüğün o duygular
Yırtık cebine denk gelmiş
Ve sen,
artık evsizsin
