Elleri uzansa
siyahlığını almış duyguları
saklar kendine
sözleri ağlarsa
gözlerim bu sefer tutmaz kendini
her atışının tahamülü kalmadı kalbimin
yorgunluk
sadece ruhuma değil
saçlarıma da işlemiş bugün
Yüzümdeki kırgınlığı
bu sefer örtemedi,
gözlerimdeki çizgiler.
Belki özler,
Belki ruhum
bu sefer çarmıha değil
gökyüzüne serilir.
Her baktığında yıldızlara,
ruhumun dağılmış
ama bir o kadar da hüzünlü ışıklarını,
hiçe saymayarak bak...
Zamansız sevgi
vaktini doldurdu...
sevgi öldü
