Bir kadına rastladı

Fikirlerinde rotasız yürüyen şair

Sayfalar kadar temizdi kadın

Şairse zehirli mürekkep damlatan kalem

Rotasız yürüyüşlerinden vazgeçmedi şair

Her sonda ona vardı

Şiirlerinde başkasına başlasa da

Sabah güneşinde onu gördü

Akşam ay ışığında

Zehirli şairimiz zehirlenmişti bu kadının bakışında

Her anın arkasında bu kadını gizliyordu

Bir zerre vardı aklında yaşamak

Bunun dışında her şeyi bu kadın kaplıyordu

Şairin kalemi elinde durup düşünmekte

Şiirlerine bu kadını nakşetmekte

Boşluğa doğru bakarken şair

Dalmıştı yine rotasız yürüyüşlere

Zehir ise yavaş yavaş kana karışıyordu

Şairin gözleri karanlığı arıyordu

Aklında sadece bir şey kalmıştı

O da bu kadının bakışındaydı

Artık şair sonuna varmıştı