Saklan

Yolumu başlatıyor yaradan

Sağım karanlık

Solum aydınlık

Hepinizi sobeledim

Saklanmayan ebe

Gecenin ellerinden tutup

Bu şiiri doğuruyorum

Fikir sancısı gibi sancıyorsun aklımda

Kusurlu bir varoluştu varlığın

-Ölü de doğmuştun ayrıca-

Suni teneffüslerle atlattığın bu dersler

Sana dünya kadar ağır yaşamdı

Kusurluydun yalan yok

Ama bir o kadar da harikulade bir denge tutturmuştun

Senin kusurun benim nazarımdandı

İçimde sır gibi sakladığım o anahtarlar

Hiçbir denizin istemediği cinstendi

Dünya denen resimde

Hep bir renk eksikti

İçimde sızılayan bir renk olurdu senin kuşların

Ve buralı değildi bilirdim

Başka bir kanat takmıştı aklına -takılmıştı-

Hüzün yoktu tuhaflık yoktu aksaklık yoktu

Şüphesiz o kanada tutunmuştun 

Kusurluydun, bir o kadar da kusursuz

Takıldığın yerde düğüm oluyordu dünya benim içimde

Kör bir düğümün tek arzusu, bilirsin

Gör-ül-meyi bekler sanki yıllardır bu anı bekliyormuş gibi