Sana hiç şiir yazılmadı Derya abla 

Ya da sen öyle sandın 

Şair bir adamın kurguladığı senaryoda 

Gereksiz bir figürandın 


İçinden toplanıp giderken son sevda kırıntıları

Yere dökülenleri toplayandın 

Camının önünde mor çiçeklerle 

Mutluluğu arayandın 


Hele bir duruşun vardı 

Her şeye göğüs geren 

Gereksiz bir sevdanın dehlizinde

Kalbini çürüten 


Sana hiç şiir yazılmadı Derya abla

Ya da sen öyle sandın 

Hayatın boyunca 

Sevdiklerinle sınanandın 


Elinde kitaplarınla geçerdin kuytu köşelere

Güzel bir müzik eşliğinde

Kendini dünyadan 

Bizi bizden soyutlardın 


Sana göre her şey yalandı 

İnsanların en büyük yalanı aşktı 

Hiç gitmem diyenleri uğurlayışlarını izledik sessizce 

Teselli edemedik gereksizce


Hele sokaktaki kediler Derya abla

Seni gördükleri gibi toplanırlardı etrafında 

Bilirlerdi karşılıksız sevildiklerini ama 

Yine de severlerdi seni

Mırıltılarında dünya melodisi 


Küçük çocuklar seni gördüğü zaman

Bayram telaşesine düşerlerdi 

Usulca açıverirdi yanağında 

Camında açan çiçekler


Sana hiç şiir yazılmadı Derya abla

Senin saçların hiç kıymetli olmadı 

Kalbin hiç değer bulmadı 

Varlığın 

Esamesi okunmayan bir fazlalıktı


Sana yazılmayan her şiire düşmandın 

Sen de kendi hayatının şiirini yazdın 

Hiç kimseye ihtiyaç duymadan 

Yükselen bir yıldızdın