Tahammülsüz memleketlerde

sanatçı olmak gibisi yoktur

yol üstü çukurların önüne taş koyarsın

şenliklerde gülümseyen portreler yaratırsın

içip içip sızarsın

sonra yakarlar seni

kulaklarının içinden bir kibrit atarlar

alevlenen alkol sana renk katar

yine de seversin onları

zaten parlamayan insandan sanatçı mı olurmuş

ölmemiş yazar

kanamamış ressam

yanmamış şair

baş parmaklar şakağına dayanmaz

onlar koparırlar

bir balığın kafasını koparır gibi

sonra seni temizledik eylerler