Sanmalarıydı insanın yükleri

Hep yanı başında taşıdığı

Bazen gölgesinde dinlendiği

Çoğu zaman sırtını yasladığı

Çürük duvarı

Sanmalar

Kendine söylediği yalanlardı

Tedirgin eden kalabalıkta

Bir yerlere tutunma arzusuydu

Bozgun yaşamlarında

Ceplerindeki büyük yanılgısıydı

Sanmalar 

Ve beraberinde 

Kaçmalar