Alçalıyor gökyüzü
kendi içine çekiliyor bulutlar
Kararsız yağmurlar ıslatıyor saçlarını
sararan yaprakların altında gizleniyor yalnızlık
Bir parça güneşe aldanıp
terliklerinle gezmemelisin sokaklarda
Papatyalara bu denli güvenmemelisin
penceremde solan onlarca çiçek gördün oysa
Lâkin yine de seviyoruz baharları
Sen her güldüğünde bir çiçek daha açtı
bir ağaç daha yeşerdi gönlümde
Gördüm gözlerimle, gözlerinde
Sen kadın, gözlerimin baktığı her yerdesin
Her yer neresidir?
Her yerde sen var isen
herkes nerededir?
Yalpalıyor zihnim bazı geceler
Çizgilere basmadan yürüyebilmek tek gayem
Elimde bir şarap şişesi kan kırmızı
Dudaklarımda tonlarca küfür, bir de sigara
Yağmurda ıslanmış saçlarım, sırılsıklam yalnızım
Saat gecenin dördü
Sen göçüp gitmeye karar verdiğinde dünyadan
Beni niye uyandırdın rüyadan?
Artık ne bir şiir kaldı aklımda ne bir şarkı
Kısalıyor günler
geride kaldı bahar
Ne çiçekler açar bundan gayrı
Ne de bir aşk filizlenir bu kurak topraklarda
Ne sen bir daha gülebilirsin güneş gibi
Ne de ben görebilirim bir daha güneşi
Bu yüzdendir ki şimdi konuşma zamanı değil sevgilim
Susup sessizce can çekişimi dinleme zamanı
