şiir gibi akardım
aşkın dehlizlerinde
elimle yüzüne
pay ederdim
rüzgârı
ne güzel gülerdin
içime içime
zamanı durdurmuştuk
sen ve ben yalnız
hayaller kurardık
maziye dalıp
bilirdik gitgide
öldüğümüzü
görürdük ama
söylemezdik
bir firaka
müptela olduğumuzu
sesimi duymadan
belki benim
oyunlar kurdun
sırtını dönüp
sevginle ördün
şuh yalanlarını
mezarıma gözyaşını
döküp döküp
sevdamız
mevsimlerin en güzeliydi
ölsem de sabrını
çekerdim inan
ya sana ne demeli
tozu savrulan
fulya çiçeğim
kehribar gibi
