Yorgunum ağırlığınca
Yalpalıyor adımlarım gecenin dibine
Şarabımdan şiirlerime
Yarım kalan ağırlığınca anı, gönlümde
Aşk paylaşmaktır
kalbinle ve ruhunla
Tam da bu yüzden aşk savaşmaktır belki de
Her iki cephede
Ağırlığınla ve acınla
Ben bu savaşa miğfersiz ve kurşunsuz getirildim
Yaşamayı değil, ölmeyi seçtik
Gönlümde taşıdığım ağırlıkları alıp
Sana şiirlerimi bırakıyorum
Kurşunsuz girdiğim bu savaşı,
kalbimde tek bir kurşunla bitiriyorum
Yalnızlık kazandı savaşımızı
Aşkı, mahallemizin sokak aralarında bıraktık
Şimdi konuşamıyor, anlatamıyor dilim
Çünkü şimdi konuşma zamanı değil
Gökyüzünde, bulutların sessizliğinde
Kıvranışlarımızı dinleme zamanı
Yalnızlık bizi öylesine uzak kıldı ki
Ne denli hızlı koşsam da yetişemiyorum
Bazen yalnızca şiirlerimde duyardım adını
Elim yazar, kalbim susar
Öylesine susadım ki sesine
Kuş seslerine karışıyor sesin
Sanrılar öylesine kapladı ki ruhumu
gerçeği unuttum
İşte tam da bu yüzden
sessiz sedasız gitmektir aşk
Kapıyı çarpmadan, bağırıp çağırmadan
Savaşların kazananı yoktur bilirim
Yorgunum ağırlığınca
Yalpalıyor adımlarım yalnızlığın dibine
Yarım kalan her ne var ise bilsin
Kaybedişimiz aşktan değil, savaşmaktan
