05.08.2021

Artık bıktım gerçekten. Ara ara motivasyonumu iyi koruyabildiğimi düşünsem de bazen hiç de böyle düşünemiyorum. Annem aradı.


Birkaç gün sonra geliyorum bunları yazmaya, annem aramıştı, sonra da dönmemişim buraya. Bir sürü acıya ortak oluyorum. Kimse bilmiyor ama onların acılarına da ortak oluyorum. Benim de kalbim onlarla beraber acıyor o an. Eşini mi kaybettin? Sevgilin seni terk mi etti? Evin mi yandı? Acına ortak oluyorum. Bazen bunu yapmamam gerektiğini düşünüyorum. 


Biraz parçalı bir yazı olacak ama olsun. Oldu bile. Sona çok yaklaştım. Son bir sınavım kaldı bu arada. Bundan önceki gayet iyi geçti ama zaten çalışınca gayet iyi geçeceğini biliyor insan. Çok daha iyi çalışabilirdim ama yapmadım. Bu çalışma bu konuya yeter bile dedim. Şımardım işte. Çok iyi yapmışım. Yetti.


Bir şey anlatmam gerekiyormuş gibi ama onu anlatmamak için de milyon tane farklı şey anlatıyormuşum gibi. Anlatmak istemediğim spesifik bir şey gelmiyor aklıma halbuki. Kaçtığım, korktuğum bir şey yok. Her şeyle yüzleşmeye açık kıldım kendimi. Bu nedenle rahat da uyuyabiliyorum. 


"Ne caz yaptın ya!" diyorum kendime. Bayağı yazmak istiyorum da başaramıyorum bugün bunu. "Ne caz yaptın!" dedim ya, o şey işte, eski kendini saçma bulmak. Evet, o eski "bir dakika öncesi" bile olsa.


Tüm insanların her zaman farklı konular olsa da büyük yanılgı içinde olduğunu düşünüyorum. Tabii ki kendim için de düşünüyorum bunu. Her şey yanılgı diye yankılanıyor o şarkı sözü zihnimde. Bu nedenle zaman zaman önemsediğimiz veya gündemimiz olan şeyleri de anlamsız buluyorum çünkü onları önemli görmeyeceğin bir bakış açısı da var ve o açıya geçtiğinde geçmişteki seni "saçma" bulman tam olarak o an başlıyor. Üstüne daha fazla düşünüp daha iyi anlatmalıyım, böyle olmuyor. :) 


Son zamanlarda yaşadığım bir modu anlatabilirim, bu konuya az çok yakın. Önceden de yaşadığım bir durum vardı. Her şeyi gerçekten anlamsız bulduğum ve bu anlamsızlığın da beraberinde bana getirdiği anlık, bayağı her şeyden bağımsız ve güçlü hissetme modu. Güçlü hissetmek kısmı iyi olan kısım ama bir de her şeyi anlamsız bulma kısmı var ve bu kötü. Bu böyle birkaç saniye sürüyordu, aniden bakış açın değişmiş oluyordu, işte garip bir şey. Daha sonra yani yakın bir tarihte, bu modun çok uzun sürdüğü bir durum yaşadım. O moda dönüştüm daha doğrusu. Artık kısa falan değildi. Ben oydum. Frekans havuzunda bir çizgiden diğerine atlamıştım yani.


"Düşünmediğimiz için fark etmediğimiz küçük değişimler birikerek büyük bir değişim çıkartır ortaya ve bu da yaşamımızın tutarsız, çelişik görünmesine sebep olur." Bunu Bulantı’da okumuştum ve nedenini daha önce fark etmediğimizden dolayı bunları adlandırmamış ama her zaman bir noktada biliyor oluşumuz olduğunu düşünmüştüm. Daha sonra yukarıda bahsettiğim olayı yaşayınca yani frekans havuzunda bir çizgiden diğerine aniden atlayınca fark ettim ki bu aynı zamanda bakış açınızın değişmesine, normalde anlamlı ve önemli bulduğunuz bazı şeyleri artık öyle bulmamanıza da neden olur. Yani büyük bir değişimdir aslında. Ama bu değişim üstüne düşündüğümde gerçekten küçük değişimler mi birikti yoksa sadece böyle bir şey aniden var mı oldu diye emin olamadım. Aniden var oldu gibi geldi. Nedeni ve detaylarını bilmiyorum çünkü üstüne düşünmedim ve şu anda da düşünemiyorum çünkü saat geç oldu ve o modda hiç değilim. Yazmaya zorladım bir şekilde sadece kendimi. Yarın erken kalkacağım bir de. Çalışmaya gideceğim. 

Bugün bahsettiğim parça parça bir sürü şeyi çok daha iyi anlatabilirdim sanırım ama zihnim durgun ve el vermiyor. 


İnsanlar daha hoş olmalıydı, neyse hoş kal sevgili okur ama ilk defa herkes kadar değil. :)