İnsan çok garip bir varlık değil mi? Ne yaşarsa yaşasın tutunmak için illa bir neden arıyor. Arıyor ve buluyor da. Bu yıl, hayat için gözlemlediğim tek şey de bu oldu diyebilirim. Kendi yaşadıklarımı film şeridi gibi gözümün önünden geçirdiğim de her zorluğu aşmak için güzel bir neden aramışım ve bulduğumda ise bir sonraki güne daha güzel uyanmışım.İşte böyle, yaşamak için bahane arıyoruz gibi geliyor kulağa. Yeni bir umut, yeni bir neden.

Bu durum üzerinde uzun süredir düşünüyorum. Türkçe bir karşılığını bulamadım daha. İnsan istemediği yerde sıkışıp kaldığını düşündüğünde bazı şeyleri eğlenceli hale getirmek istiyor. Bakıyorum da şu an aslında olmak istediğim yerden çok uzaktayım. Daha çok vaktim varmış gibi, bir o kadar da sona yaklaştığımı hissediyorum. Yine bile yıkılmıyor ya insan. Hep tutunacak bir dal buluyor. Bir ara o kadar bunalmış bir haldeydim ki, çıktım balkona ve baktım gökyüzüne. Dedim bitmiyor, ben de bitmiyorum.O zaman yarın için güzel bir neden bulmalıyım. Ürettiğim şeyler her zaman tükettiğimden fazla olmalı. Olmalı ki bir gün elim boş kaldığında bunun yoksunluğuna girmemeliyim. Bunun için de hep dimdik ayakta durmalıyım. Durmalıyım da, robot değil ki insan, yoruluyor.

Ama yine de isyan edilecek çok şey varken yaşayabilmek için kafamı karanlıktan çevirmeliydim aydınlığa. İnsan tam da burada aslında şükür edilecek ne çok şey varmış diyor. Yeni bir güne bambaşka bir ben olarak uyanabilmek için, huzurla uyuyabilmek için.

İnsan sevdiklerine sarılmayı öğreniyor bu esnada. Sevdiklerinden anlayış gördükçe ruhunun yaraları sarılıyor. Zor şeyler yaşamak bu bağlamda insanın nefsini ve kibrini öldürüyor. Bazen başarısız da olmalıyız burnumuzun sürtünmesi için, çok şey istememeyi ya da her şeyi aynı anda istememeyi öğrenmeliyiz. Bazılarımız kafasını duvarlara vura vura öğrenmek zorunda tabii, daha iyi anlamak için. Ben bunlardanım işte.

Düşe kalka öğrenmek, kaybettikten sonra değer bilmek insanlıktan işte. Çözümü nedir bilmem ama düştüğümüzde yanan canımızın acısını ve kalkarkenki mücadele edişimizi kendimize işleyelim ki, bir daha düştüğümüz de canımız eskisi gibi yanmasın. Çünkü bir kere düştüğünde bu ilk de olmayacak son da. Hayat böyle bir şey işte. Kitap olsa okuduğunda şaşıracağın senaryonun içinde buluyorsun kendini ansızın ve buna kader diyorlar. Yine de umudunu öldürme. Yarın o güneşin doğuşuna şahit olacaksan eğer, yaşamak için bir nedenin var. Onu bul ve onunla yüzleş.