Çok karmaşık duygular içerisindeyim,hiçbiri net değil herbiri flu,bulanık ve karmaşık..

Sabahtan tek çıkarımım ise;

Ortadoğu korkunç bir bataklık!

Çektikçe çekiyor ve ihlaf olmuyoruz.

Umudu yesertmek gittikçe zorlaşıyor ve artık yoruluyorum...

Bir kurtarıcı aramamız mı absürt ya da tüm bu olanlar sahici bir dram mi gerçekten?

Bu soruyu sormak,cevaplar aramak yaşamı olanca şiddetiyle herşeye rağmen kutsamak..

Biz halkız ve bu halk celladına aşık.

Biz halkız ve bu halk gözyaşına alışık.

Unutmuş artık yaşamı ve yaşamına yön vermeyi.

Bu halkın kamburu var sırtımda,derin agrısı ile uyandım bu sabah.

Uyanmak denir mi buna bilmem,

galiba denmez.