yaşamın bütün eksiklerine
birkaç parça yırtılmış raflardaki kağıtlarda saklıyorum
sen, ben, birkaç kişi
düzenin en dibini görmek için
yukarı bakan kafayı özgürlükle bozmuş
biraz kan biraz revan işte
parçalarımızı toplamak gibi biraz
sorunlarımı birkaç çöp torbasına sığdırmak
bütün yükümüz göz kapaklarımıza binmesin
boşluktayız, ara ara düşüp gökyüzüne çeviriyoruz teleskobumuzu
sen, ben, birkaç kişi
tutturacağın bir halatın iplerine
ya boynuzumu ya da çelimsiz kollarımızı
kafam dağınık
zamansızlıktan odaya dağılmış giysiler gibi
biraz öyleyiz, biraz böyle
sabit çizlerimizi eze eze
kalplerimizi çize çize
yolumuzdan çıka çıka
dört duvarlarda biraz sen işte biraz ben işte
sessiz sakin vedalaşacağım seninle
uzaklaşacağım kurmaya çalıştığım bütün kuvvetli bağlardan
herkeste var sonuçta biraz dengesizlik
denge kurmak için gerekmiyor ya
deneyim
