Sen pencerelerimin pervazlarını

Sıcak kokuya bulayandın.

Ben bana olan merhametinin

Bana kıyamayışının hayranlığıyla

Günleri geçiriyorum,

Ve sen bunları bilmiyorsun.


Yüzümde sebep olduğun gülümsemeler

Ayak tabanlarımdan ses çıkartıyor.

Yürümek hafiflememişti böyle pervasız.

Hani onca gerçeği öteleyip

Şu an nazarında bırakmamıştın ya ellerimi.

İşte ben buna tutunup yaşıyordum.

Ve sen bunları bilmiyorsun.


Şefkatinle en güzel duygularımın

Yanaklarından öperek uyandırmıştın.

Kuru dallarımın arasından baktığım,

Sığındığım gökyüzü olmuştun.

En karanlık ücralarımın başını okşarken sen

Benim içimdeki çocuk

Şarkılar söyleyerek koşmaya başlamıştı.

Ve sen bunları bilmiyorsun.