Tepeme çık tepeme

kalemin ucunda varsın

kalemin bile ucunda

bu gölgeler de en çok sana vuruyor

sanki bir uçurum kenarında

sanki dünyadaki son cephe etin kemiğin

bu uzun soluklarımın yanında

enseme kadar sızıyor namın

ben küçülürüm

sen çık tepeme

bir kara kutu olsan

içime doğar ayak seslerin

ne gizem ne gizem senin şu hallerin

iyiliğini veriyor tanrı

verecek tabii

sadıklığına mükellef

ben şahidim

sen çık

tepeme çık tepeme... "