Sen dünyanın sonu değilmişsin.
Anladım...
Sen, son nefesim değilmişsin.
Sen, o çetrefilli yolun sonu değilmişsin.
Anladım...
Sen, çocukluğuma uzaktan yakından benzemiyormuşsun anladım.
Sen, göğsünde uyumam gereken biri değilmişsin.
Ellerinin sıcaklığıyla ısınmam gereken,
Sesinin tonuyla mest olmam gereken biri değilmişsin.
Sen dünyanın sonu değilmişsin.
Anladım...
Uğruna ölümü de yaşamı da arzulamam gereken biri değilmişsin.
Anladım.
Noktayı koydum.
