Yine kendime bürünmüş yürüyorum
Boğazımı kesen isli bir soğukla
Sensizlik isyanının ıslığı dudaklarımda
Kendi kendimi yiyorum, çürüyorum
Benden iyi kimse bilemez bankların çiyini
Sabah ezanlarının davetini, sen dileklerimi
Gözlerime doğan günü, yakan kızılını
Neler öğrettin bak bana
Bir tek kokunu öğrenemedim
Kaldım cahili, eli, acemisi
