Kavgan yalnız bana çıplak.
Bu sınırlı sözlük, saydam madalyon,
Bir ayda tükenen kalem senin.
Avuç içlerimi açtım masaya,
Şeyleri saran gizem, insan olmanın tortusu.
Hiçbir şey yok dilimde;
Ne ki, masmavi bir rüya.
Kanayan başını yasladın gün doğumuna,
Hala radyo dinliyorsun.
Aynı kıtada, iklimde,
Çokça sevdanın içinde,
Takvim kesiklerini hissedemiyorsun.
Kavgan yalnız bana çıplak.
Bile isteye, gözlerime çizikler atıp,
Ahmed Arif'ten bir iki dize mırıldanıyorsun.
Şiirlerim öylesi mert ve doyumlu olsa,
Belki beni yolculamaya gelirdin.
Söylemiştim, tepeden tırnağa mavi,
Camların kışın ürpermesi,
Tüm geceyi aklayan o tek nota sensin,
Herkese ölen sevgilisini hatırlatan.
Ben susarsam, yalnız kılıcınla ayakta kalabilirsin.
