Eşsiz bir senfoninin içindeyim, 

Keman yayları duygularıma eşlik ediyor. 

Aşkın ve acının izinden gidiyor.

Her bir tel yüreğimin en derininde, 

Kayıpların arkasında seyir halinde.

Sevdiğim her şeyin ötesinde,

Güzel bir ahenk var burada.

Sanki hiç bitmemiş edasında.

Yalancı, oyunbaz ama inançlı. 

Piyanonun her tuşu seslenişin.

Duyduğum, gördüğüm her şey,

Benden giden onca hislerim.

Ve zamana hiç boyun eğmeyen hayalim.

Aylardan kasım, sonbahar bitmek üzere.

Lakin içimdeki kurumuş yapraklar,

Bir süre daha dökülecekler. 

Kesilen bir dal gibi kalacaklar. 

Keşke tükenmez kalemle yazmasaydım,

Bir gün silmem gerekeceğini bilemedim.

Yırtıp atmak isterim ama imkansız.

Unutulmaya mahkum bırakamam.

Kağıdın her yazısı bendeki sen. 

Nasıl yakarım, alevin içinde ben de yanarım. 

Belki birlikte yanardık sevgilim,

Kül olmaya gücün olsaydı.

Ama ben yeniden yazacağım. 

Kapattığın her duygunun içinden,

Tekrar tekrar geçeceğim.

Güzel bir melodinin peşinden gideceğim.

Hatıralarım baş ucumda,

Yepyeni umutlarla ayaktayım.

Karanlıkta kalırsam şayet,

Bana verdiğin yıldızlar parlar içimde. 

Artık kaybetmekten korkmuyorum sevgilim.

Beni kendi senfoninin içine al.

Beraber en güzel şarkıyı yazalım.

Sesim biraz kötü olsa da, senin için

En sevdiğim duyguyu söylerim.

Aşkın bizde yarattığı büyüye inan

Ve arkanda bıraktığın bana bir bak.

Tüm ışıltımla seni bekliyorum.

Hepsiyle sadece seni seviyorum.