Gözlerim kapalı buldum kendimi, dönülmez karanlığın dipsiz sonunda
Ellerim soğuktan kızarmış, boynum keskin iplerin ucunda
Ağzımda sigaram, dumanı ruhumu tütsüleyen
Kalbimde bir sızı, ağladıkça duyguları incinen.
Yollar anlamsız gelmeye başlıyor, sensiz olduğum her anımda
Tek bir dileği kalan, kırgın çocuk yanı başımda
Sevmeliydim herkes gibi, yorgun ağacın buz tutmuş dalında
Sevilmeliydim sen gibi, kalbimin en derin duygularında.
Bir çift omuza muhtaç küçük bir çocuk misali, inandım söylenen her yalana
Umut şairin ekmeği dediler, buldum kendimi boş yollarda
Olağan bir hayal kırıklığının izlerini taşırken kendi, küçük dünyamda
Nefes sesi bile duymadığın hale geldim, dönüştüm sensiz bir adama.
