İnsanlarla benim aramdaki en büyük fark, insanlarla benim aramda hiçbir fark olmamasıydı. Kime baksam eşsiz, dünyanın en önemlisiydi. Bense herkes gibiydim. Ne bileyim ben, serçe parmağımı sert bir cisme vursam dünyanın sonu zannediyor, ayağı kayan birisini görünce refleks olarak gülüyordum falan. Aslında birisinin ayağının kayması hiç de hoş bir şey değildi. Serçe parmağını sert bir cisme vurmak da dünyanın sonu değildi zaten. Fakat emin olun dünyanın sonu bile çok daha hoş bir durumdur. Dünya pek hoş bir şey değil zira. Serçe parmağımız bile dünyadan daha hoştur. Çünkü serçe parmağımız, kimseye bu dünyayı zindan etmemiştir örneğin. Bu dünya, çok fazla insana kendisini zindan etmiştir ama.
Gariptir ki herkes gibi olduğum için midir nedir, kendimi hiç de öyle eşsiz falan hissetmiyordum. Zaten kuvvetle muhtemel, kendisini eşsiz hisseden insanlar da büyük bir yanılgı içerisindelerdir. Ben de bir takım büyük yanılgılar içerisinde olabilmeyi çok isterdim. Fakat ben öyle herkes gibi kendisini kandırabilen birisi değilim sanırım. Acaba insanlarla benim aramdaki en büyük fark bu mu? Hayır hayır. İnsanlarla aramdaki en büyük farkı daha önce söylemiştim. Zaten insanlar da öyle her konuda yanıltamazlar bence kendilerini. Kanser gibi bir konuda örneğin. Yerimde kim olsa tedaviye cevap vermeyen bir tümör karşısında yanılmak isterdi mesela. Bu tümörün kardeşini bir daha asla göremeyecek olmasına sebep olabileceği konusunda örneğin. Herkes yanılmak isterdi. Benim gibi. Zaten ben de herkes gibi birisi değil miydim? Yanılmak istedim, çünkü herhangi bir tümörün, tedaviye cevap vermemesi hiç hoş bir şey değildi. Zaten herhangi bir tümörün mevcudiyeti, neresinden baksanız hiç hoş bir şey değil. Özellikle kardeşinizdeyse. Hastalık dediğin tedaviye cevap vermeli zaten. Hadsiz birkaç başına buyruk hücre, bu kadar anlamın yitirilmesine cüret edememeli. Hiçbir anne, benimki kadar üzülmemeli.
Serçe parmağını sert bir cisme vurunca dünyanın sonu zanneden sıradan birisi için bu kadar fazla gerçek hiç hoş değildi. Bu yüzden midir nedir, yanılmak isterdim. Bu arada unutmadan ağabeyim, seni çok özledim. Çünkü ben de herkes gibiyim. Eğer bir gün kardeşim ölürse ben de onu çok özlerim.
