Tedaviye başladık.

Ferhan çok zayıflamıştı. Ben de pek iyi değildim. Ama ona inanıyordum.

Biliyorum Ferhan, çok zor...

Baban, kardeşin, annen... Bu acıları taşıyamıyorsun. Ama bizim için savaşmalısın, senin için her şeyi yaparım.


Ellerimi sıkıca tuttu... Ve bana, ''Benimle bu hayatı paylaşır mısın?'' dedi.

''Evet, evet, binlerce kez evet!'' dedim ve yüzüğü taktı. Bir hafta sonra sade bir şekilde evlendik.

Senin annenin sesi Ferhan, beni sana getirdi. Seni tanıdığım için o kadar mutluyum ki. Sanırım dünyada en güzel şey seni tanımak oldu... Seninle dünyadaki acılara, mutluklara şahit oldum.

Sana dünyalar kadar inanıyorum Ferhan, lütfen seni erken bulmadığım için beni cezalandırma.

En mutlu günlerimi yaşıyordum, rüyaydı bu...


Tabii bu rüya bir kabusa dönüşmeden önceydi her şey.

Ferhan gittikçe daha da kötü oluyordu, elimden bir şey gelmiyor, çaresizce bekliyordum... Geceleri sadece onu izleyip duruyordum.

Nerden bilebilirdim Ferhan, nerden bilebilirdim gideceğini...

Bir sabah aniden Ferhan'ı kaybettim.


Bu benim en ilk kaybedişim Ferhan. İçim yanıyor... Dişlerim sızlıyor, damağım kuruyor sesimin sana varmamasından. Toprak Ferhan'ı içine yutmuştu, yok gibi yapmıştı. Toprağa, taşa, gökyüzüne dünyaya kızgındım...

Birkaç gün yanımda kız kardeşim Ayten kaldı.

Kusup duruyordum, içim o kadar dolmuştu demek ki.

Ayten, ''Hadi kurban olayım Leyla, korkuyorum. Ne olur...'' diyordu.

İstemedim. Birkaç gün sonra içi içini yemiş, üzülmüş, içi kıyılmıştı bana herhal.

Babamı aramış, durumu anlatmış. Babam geldi, götürdüler hastaneye.


Ferhan, bizim çocuğumuz oldu, biliyor musun?

Ah Ferhan... Sevgilim.

Seni gömdüm, çocuğumuzu doğuracağım.


Ferhan, bir dünya nasıl değişirdi?

Nasıl ılık çarşaflar soğurdu?

Nasıl dudaklar çatlardı?

Nasıl içime akan şeyler durulurdu?

Nasıl eller yurdunu unuturdu?

Nasıl sessizliği anlardı insan?

Nasıl kaybedilirdi,

Nasıl bulunurdu...

Ferhan, nasıl bir türkü bir insana varırdı?

Biri babasızlığını çocuğuna nasıl verirdi?

Kendisi gidip insan kendisinden nasıl bir parça bırakırdı?


Ben sana, ben sana dünyalar kadar inandım Ferhan.



SON