ağaçlar yapraklarını döktüğünde

evlerin ışıkları söndüğünde

denizler durulduğunda

insanlar yolları terk ettiklerinde

seni bekliyor olacağım

bir çocuğun kahkahasında bulacağım gülüşlerini

bir köpeğin sadakatinde olacak içtenliğin

bir kedinin o güzel sığınışında bulacağım şefkatini

gökyüzünde çakan bir şimşek olacak öfken

bir yıldız yapacağım seni en karanlık gecelerde

bir dert, bir derman olacaksın gözü yaşlı bir annenin yüreğinde

uzun yolculuklarda cam kenarı olacaksın içi bunalmış bir genç kıza

kirpikleri ıslatan küçük bir yağmur damlası olacaksın

yalnızca kirpiklerimi ıslatacak ve gideceksin

bir şarkı sözü gibi yazacağım seni defterlere

en sessiz saatlerde ses olabil diye

bir yağmur bulutu olacaksın

çöle dönmüş kalplerde salacaksın içindeki griliği

bir nebze olsa dahi renk katabilmek için

bir virgül olacaksın, belki bir nokta

şu cümlelere bir son getirebilme umuduyla

hem virgülünü hem noktanı ben koyacağım

kendimden ayırdığım parçalarla.