Ses

Hatırlar mısın Doktor, neye ihtiyacım olduğunu söylediğinde gülmüştüm. Hâlâ arada hatırlar, gülerim.

Duyuyor musun sesleri? Bak, dinle, bir şeyler anlatıyorlar.

Hayır, hayır şu an çalan müzikten bahsetmiyorum. Duyuyor musun sesleri? Bir insanı çıldırtacak kadar güçlüler. Ama ben, ben onları seviyorum. Ya da sevmemin daha iyi olacağına inandırdım kendimi.

Böyle olmasını ister miydim ben? Bu kadar yalan olmayı? Aslında var olmayıp var olmayı? Yapabildiğim en iyi şey ne biliyor musun? Arkama yaslanıp, yukarıya bakmak. Sanki uçuyormuşum gibi. Hadi, sen de yap. Beyaz tavanın seni sınırlamasına izin verme. Bak ve bulutları gör. Yıldızları gör. Sonra konuş onlarla.

Göreceksin, anlıyorlar. Daha gerçekçi insanlardan.

Boşluğa bak uzun uzun. Gözlerinin boşlukta kaybolmasına izin ver, başının dönmesine izin ver Doktor. Ama en önemlisi ya kahkaha at ya da çığlık. İçindekiler sanki gidecekmiş gibi oluyor. Olur mu sence, geçer mi?

Bugün de kapıyı açmadım, çalıp çalıp gittiler.

Şu anda yanımda olanları görmek isterdim doktor. Belki anlaşabilirdik onlarla. Ama ben yoktum yerimde.

Sarılmak istiyorum boşluğa, kocaman, sıkı sıkı.

Başım dönüyor. Artık alıştım. Başım dönerken içimde biri kahkahalar atıyor.

El sallamak istiyorum şimdi. Her gün biraz daha giden kendime.

Vedalaşmadım çünkü buradayım ama aslında yokmuşum gibi.

Bugünün bir tarihi var, evet. Peki sence bu tarihte miyiz? Bence değiliz. Bana hiç inandırıcı gelmiyor. Varsa da var ama bence yok. Ben yok diyorsam var olması bir şeyi değiştirir mi?

Değiştirse bile benim umurumda olur mu? Onu şimdi bilebilir miyiz, ne dersin?

Bilsek iyi olurdu, merak ettim şimdi.

Kalemi düzgün tutamıyorum, ya o neden? Baksana elim titriyor sanki. Yoksa ben mi öyle hissediyorum? Ne hissettiğimi bile bilmiyorum, aciz miyim ben? Duygusuz olabilir miyim ya da duygularımı köreltmiş miyim, anlamıyorum ben artık. Anlamayı, anlamaya çalışmayı bıraktım ben.

O zaman neden böyle düşünmeme rağmen kafayı yediğimi düşünecek kadar çok düşünüyorum?

Gözlerimi kapattığımda her şey sussa ya Doktor. Her göz kırpışımda, kirpiklerim birbirine her değdiğinde daha da gerçekmiş gibi oysa.

İstemiyorum. Ama neyi istediğimi de bilmiyorum. Sence neyim ben? Beni anladığını zannediyor musun gerçekten?

Sana göre deli olabilirim Doktor ama bence sadece senin alıştığın insan değilim. Belki de deliyim. Belki de değilim ama kendimden kaçıyorum.

Ağlamak istiyorum biliyor musun? Ağlayamıyorum. İçim taşsa da olmuyor, beceremiyorum. Anlamsız geliyor. Sanki geri kalan her şey çok anlamlıymış gibi.

Böyle düşünmem de anlamsız. Ağlayamayacak kadar ne yaşıyorum ben Doktor? Ne kadar güç olduğunu tahmin edemezsin.

Ben gidiyorum, diyeceğin bir şey var mı? İstediğini söyle, duysam da duymayacağım. Duysam da umurumda olmayacak. Uyuştursana beni Doktor, durdursana düşünmemi. Yap hadi, kapatıyorum gözlerimi.