Anlamından yoksun bırakılmış yaşamın çoçukları!
Ses verin, uyanın! Bir çağ ki büsbütün namussuz!
Hırpalanmış, örselenmiş derilerinizi çıkarıp atın üstünüzden!
Bir gelecek var ki tümden yeniden yaratabileceğimiz!
Mevsimleri yeniden tadalım, yeniden koklayalım çiçekleri!
Dört yanımızı sarmış bu sis bulutunu dağıtalım öfkemizle
Üstüne üstüne gidelim üstümüze saldıkları bu korkunun
Dehşet verici bu yaşamı toprağa gömelim.
Yeniden filizlensin, yeniden doğsun hayatlarımız.
Yaşamı bütün çıplaklığıyla görelim, yeni baştan anlam verelim sözcüklere!
İnsan nedir, diye haykıralım
Sesimiz dağları yerinden oynatsın, yerle gök arasında yankılansın haykırışlarımız
Umut diyelim, aşk diyelim, merhamet diyelim...
Hakikatın kollarında sallanalım durmayacakmışçasına!
Ve tarih tanıklık etsin bu çığlıklarımıza
Ve tarih tanıklık etsin yine insanca olan yaşama özlemimize...
