Sanıyordum ki yalnız evimde, odamda
Karma düşüncelerimin yanı başındasın
Garip hazandır içim, derin yakan sızımsın
Köprüler, denizler, ben ne yollar geçtim
Baktığım her yerde gözlerin, ellerin
Bu nasıl ateştir; ben rüzgar olup estim
Sen martıların süzülüşünde, gülüşünde
Kıyıya vuran dalgaların seslerinde
Terk edilmiş vapurlarda ışık, ışığımsın!
İllaki bir vakit yanaşır iskelene mektuplarım
Yöremden yurdumdan ayrı senelerde;
vuslat zamanı güzide sanrımsın
Sevgim kardelenler, nergisler gibi
Sen dört mevsim çiçek açmayanımsın
Haykırıyorum şimdi soğuk taşlara;
Tüm efsanelerden ayrı, büyülü masalım
Baharda, karda ya da her ne zaman olursa
Bil ki, kalbimde sessiz sessiz çağlayanımsın
