Yapayalnızım bu gece
Yalnız doğdum, yalnız mı öleceğim?
Yalnızlığın yıkılmaz duvarları altında eziliyorum
Kalbimle ve ruhumla
Haberin yok, duymuyorsun da
Duyma
Hâl budur ya
bu yüzden paylaşmaktır aşk
Çöllerde avare dolaşan bir gönle
su serpmektir bazen
Sen paylaşmayı değil, suyun ta kendisi olmayı tercih ettin
Şiirlerimi karanlık odamın ücra köşesine bırakıp
sessizce gidiyorum
Sarhoş olmadan, bağırıp çağırmadan
Yalnızlık kazandı varoluşumuzun savaşını
Aşkı sessizliğin o korkunç çığlıklarına bıraktım
Duymuyorum
Artık şiirlerin zamanı değil anladım
Yalnızlığın zifiri karanlığında kaybolma zamanı
Yalnız geçen gecelerde
defalarca yankılandı sesim
Şiirlerde, şarkılarda, kitaplarda
-duyulmadı
Kapıyı sertçe vurmadan, konuşmadan
Gönlümde tek bir şiir dahi bırakmadan gidiyorum
Anlar, bu defa başka
