insanlığımı ve ölçümü hangi cephede yitirdiysem

oraya doğru amansız bir meylim vardır

belki bu yüzden yahut yok yere bir tabiat

körüm demekle meşru kılar karanlığı

biraz düşünce, sorulur niçin her şey berbat


yaşamakla anlaşılan bezginlik okutulsa

yazar mıydım bunu yıllar boyunca

her lafın altında gezinen ahmaklık

değişsin rızkı bol verilmiş sabahlarla


kendimi tarih ötesinde yaşar bulunca

asılacak kulak ne bilmedim

insan olmak ve bunun doğası

kabul edilemez mahzuru yaşamak saydı

bundan tuhaf olmazlara vardı her yerim


kelimelere saçıldığımda edeceğim şiir

bozguna uğrattı idrakin çeperlerini

yumruklarla sayılan doğrum devrik.

çok inişli çıkışlı bir tutanağa

gafil ve isabetsiz diye yazıldım

buna neden demek içimden gelmemiştir


baş edilemeyen bir sağırtı bu can

saç diplerine dek inmiş bir bela

hangi akılla, nasıl ve ne yapsan

varır yine nihayeti tıkanmaya