Ben de kestim benden ümidi. Bir tane bile kalmadı bak, yürek cebim* bomboş. Zeynep sarmamış çarşafını üstüne bugün. Çırılçıplak duruyor karşımda. Bilmediğim bir yerde senin kadar yalnızım. Zeynep diyorum, sarmamış çarşafını. Bakıp da içini ferahlattığın, ruhunu dinlendirdiğin, kendinden bir parça bulduğun Zeynep; açmış iman tahtasını. Kapat kendini Zeynep! Ne olur tanıdık ol bana… Kıymıkların içime batıyor. Ensemi kaşıyorum ensemde. Saat sabah bin oldu. Sokak lambasıyla ışıtıyorum kendimi. Parmaklarımdan kuş, gözlerinden düş yapıyorum kendime. Parmaklarım kırık. Sevda kuşun kanadında.