İçimi döküyordum sadece oturdum karşısına.
Yüz yüze, belki diz dize oturduğumuz son anlarda
Vakit hiç bu kadar yenik düşmemişti kalbime
Sözlerim can bulamamış gibi önceki hayatımda.
Tavrımı değiştiremiyordum onun gibi değildim
Ama kaçamak huylarını bile seviyordum
Vazgeçemiyor evirip çevirip lafları cilalıyordum
Olmayan neydi söyleyemiyor susuyordum.
Dertlerimi unutup onu seyretmek istiyordum
Bakma öyle diyor korkup beni uzaklaştırıyordu
İnsanlar bu kadar tekinsiz miydi ben mi çok saftım
Yoksa bir aşk uğruna kendimden mi geçmiştim?
Güz esintisi havanın karanlığıyla artıyordu
Seslenişiyle kurmaca dünyamdan çıkıyordum
Sanki yıllar geçirmiş gibi aşinaydım her bakışına
Bu güzel anları geçmişe bırakamazdım.
Bitmesin demeyecektim çünkü gururluydum
Sanki hiç alçalmamıştım sevgi uğruna nicesinde.
Yarım bir beden içinde kalmaktan korkuyorken
Zaruri miydi sonunda sevgiliyi kalbimden çıkarmak ?
