Sevgilime bir kefen ,

Diye başlayan bir şiire nazireler yazmak 

İsterdim, 

Beyaz tülbentler camın ardında gözler 

Bağrıma bastığım taş 

Ey isyankar ruhum 

Ne istersin bu fani beden 

İnce bir sızı belirir gün tene değince 

Hayata sadece kafanı banmak

Ellerimin sahibi çocukların umudu 

NEREDESİN 

Sevmek ile doğrulanmıyor madem 

İçimdeki şu  zalim şüphe 

SAREliğin benliğimde öyle bir dünya 

Herkes alışkın 

Benimse gücüm yok 

Soluk bir bulut gezinir şehrin üzerinde 

İçimde nükseden sevgisi

Şakaklarıma dayanınca sancısı 

Hisseder oldum yamacımda olduğunu 

Zorlu yollarım var üstümde 

SARE yüreğinde bir kış 

Yaralarım tekrardan kanıyor 

Divitin  her değdiğinde beyaz 

Bir örtünün üstüne acılar bile duymadı sesini

Güneşe çarpan sesimin 

Seyir ederken yılgı  ölümü düşündüren hayat 

Puslu bir sabahta 

Ölüyoruz demekki yaşanılacak…SARE