"hüzün bahanesidir şiirin."

vuslat, sevda ve yaşanmamışlık,

mesafe, itibar ve şan şöhret.

akşamüstü köşede oturup yarına kalktığındır.

bahanedir şiir her zaman,

biraz zamanla kitapları silip attığın,

kalemleri fırlattığındır.

gökyüzüne bakarken,

dünyayı kararttığındır.


ölüm ile geliyor her geçen gün,

güneşleri görüyorum.

veremli adamların sırıttığı kağıtları,

ceketin cebinde sakladığı ufacık umutları.

utanıyorum, her bir gölgemi görmekten.

sıkılıyorum da artık ruhumu saklamaktan.

masa başında, içindeki sesleri bastırdığın,

gecenin belirli saatlerinde ağlamalarının geldiği,

şimdi on dokuz yaşında hangi soruların etrafında?

hangi şairlerin etrafında dönmektesin?

hüzün kokuyor yazdıklarım,

içerisinde bir parça umut ile.

geleceğin getirdiği bihaber yolculuklar,

geçmişindeki saniyeleri geri getirdiğin kadar.