İpler asıldı
Ne biçim gün bu
Suçluluk uzak
Darağacından
İpleri kendi
Suçları örer
Celladı kendi
Kendimizin
Bak uyandık yine
Saçma bir gün bu
Gökteki bulut
Umutsuzluktan
Baksana şuna
Saçma bir gök bu
Tam hatırlamıyorum ama
Gökyüzü sanki
Maviydi bir ara
Yazdım hep ancak
Oldu mu sanki
Şiir mi bilemedim
Ne bileyim abi
