Ölümünü hatıralara sakladığınız bir insanın telefon numarasıyla rehberde karşılaştığınızda ne yapabilirdiniz ki. Uzun uzun baktıktan sonra ekrana sakladığınız anılar gün yüzüne çıkardı bir gece ansızın. İyilikler, anılar ve ardından gelen uzun bir sessizlik... Peki ne zaman silinirdi o numara. Rehberde kayıtlı daha ne kadar süre kalırdı. Bilmiyorum. Garip bir his. Oysa ben de babaannemin numarasını almıştım. Silmekten daha mı kolay geldi bilmiyorum. Ama aradıklarım için pek hoş bir his olmasa gerek en azından ilk seferde. Her neyse, demek istediğim başka şeyler var sizlere. Rehberinizde var olan insanları arayacak zamanınız varken ve sonradan pişman olmamak için vakit varken geç kalmayın. Bir sonraki tren diye bir şey olmayabilir.
