Kendi içim bile ihanet ediyordu bana

Saatlerce nasihat edip, başka oynuyordu

İçime bile kırılmazken,

Derede yüzüyor gibi hissettim, okyanus olduklarına inanmadan

Salıverdim, tüm hüccet sunan arzularımla.

Kendime neden diye sormazken

Başkasına defalarca 'neden?' dediğim oldu

Kendi içime bile inanmazken

İnsanların sözlerine ayet hükmünde iman etme secdesi

Ah Rabbim..

İnsanların arasında nereye kaçacağımı bilmiyorum,

Dili yok; ağaçların, kuşların ve taşların..

Biliyorum, sadık değil hiçbir varlık sengin kırılmasına karşılık, vechesini bile şaşırmaması.

Yarattığın en kıymetli kalbin, saati saat değil.

Ne zaman akıllanıp susacağım, ey beni melankolinin göbeğinde yaratan?

Nedir bunca hiçbir yere varamayan kaçışlar?

Nedendir bu ev yıkan yalanlar?

Kaçmaktan nefes alamadığım yere ne zaman varacağım?

İçime neden yerleştirdin, bir başkasına daha çok inanmayı?