Şimdi yoksun,
Güneş doğmuyor.
Gecelerin sonu yok,
Her yer karanlık
Herkes bencil,
Bir damla ışığa hasret.
Artık gözlerim görmez,
Dilimde kelimeler çıkmaz.
Şimdi sen yoksun;
Dünyada sanki kimse yok.
Gözlerin doğmuyor gecelerime,
Prangalarla bağlı dört yanım.
Şimdi sen yoksun,
Ateş bile yanmaz oldu;
En büyük aşklar yok oldu
Dünyayı saran,cennet kokusu gitti.
Artık her anımız ızdırap,
Her anımız bir yokluk,
Bir sevdasızlık, değersizlik,
Bir şanssızlık;
Yaşam artık ölüme muhtaç
Sen yoksun artık,
Düzenler bozuldu,
Her yeri kaos gönlümün.
Topraklar artık ekin vermez oldu,
İnsanlar birbirinden beslenir oldu.
Samimiyet artık ölümcül zehir,
Her yanımızı sarmış
Yaşamak diye bir şey kalmamış.
Artık sen yoksun,
Gökyüzünde hiçbir ışıltı kalmamış;
Rüzgarlar esmiyor, bütün göller kurumuş
Artık su yağmıyor gökyüzünden,
Toprak yağmurlarına maruz kalmışız.
Her yanımız yara bere,
Susuzluktan iflas etmiş insanlığımız.
Bir küçük gülüşüne muhtaç olmuş dünya,
Artık sen yoksun, ben yokum, biz yokuz
Artık sadece bir karanlık var
