Yağmurda yanan mum
Göbeği açıkta kalmış, kızgın yağ damlıyor. Ve ufak çıtırtılarından korkarak bir depoda kalıyorum. Beni ısıtmayan, saatlerimi yediğim depoda, zamanı yiyemiyorum. Ben her şeyi yemek üzerinden algılarım. Bana şimdi her şey çok yalnız geliyor. Kurduğum hiçbir bağı gerçek alamıyorum. Ama burada gerçeğim, şuan, tüm can sıkıntımla. Ve göbeğim açıkta ve birisi telefonda konuşuyor, nasılsın gizem?
Bir çatı var beni sonsuza dek saklamayacak ve belki beni hiç tanımayacak. Biçimim yok ben bir şey değilim. Ben süzülen bir kokuyum. Sonra dağılıp her yere yapışacağım.
Şimdi ay yüksektedir ve beni sayıklar. Şimdi ben depodayım, sonra..
Kimse gelmiyor.
Beynimdekiler çarpıyor, kayboluyorum.
Bir bulut geçmiş biri öfleyerek çakmağını yakmış ben gülümsüyorum.
