Günler geçiyor bilinmez deryalarda,
Soluklar tükeniyor hasretin kıyılarında,
Umutlar yeşeriyor kurak topraklarda,
Bekleniyor o gün ki ab’ı-hayat yakınında.
Ruhun özlemi bilmem ki kavuşur mu vuslata,
Biter mi bu özlem, tebessüm görülür mü simâda,
Dudaklar görse de mutluluğu hatırlar mı acep bu yürek,
Yoksa devam eder mi keşkeler içinde yüzerek.
Hiç akla gelirmiydi gurbet eller vuslat olsun,
Memleket huzurdan uzak, nefesler alınamaz olsun,
Maddeler anlamsız hayat bu kadar bağımsız olsun,
Vuslatın hasreti bu kadar boş bu kadar acı olsun.
Şimdi gurbet elde bağlanmış ümitler var
Ümitlere bağlı anlamlı yeisler var
Kalbi kararan işte böyle bir insan var
Neyleyim dostlar, siz yoksunuz ama zor sınavlar var
Dayanmaz yürekler, yaşarmaz gözler var
Açılmaz eller, manasız bakışlar var
Aşk’ı unutup maşuka bakışlar var
Hissi yitirip nefse dalmalar var
Neyleyim dostlar, siz yoksunuz ama zor sınavlar var…
“30 Eylül 2009, 00:31 / Bakü-Azerbaycan “
