Sizde bir şey var, daimdi düşündüğüm günler
Beni hiçliğe itiyorsunuz bayım
Bir yıldızı fark edene dek yok olma ihtimalini düşündürtüyorsunuz
Dakikasını, saniyesini hatırlatıyorsunuz yaşamın
Boğulduğumu fark ediyorum
Bu hep kaçırdığım
Ne erken geldiğim ne geç kaldığım dünyada.
Bayım!
Bu zulmü neden yapıyorsunuz?
Bilmiyor musunuz dünyamın sistemi yerle yeksan!
Kalmamış nizam
Bozulmuş mizan!
Huzuru hep yanlış tarttı bayım
Hiç sadık değildi dengeye, adalete.
Ben, sizden umdum
Düşlerim şimdi belki de yok olan yıldızlar gibiydi
Parlaktı, aynı rengin farklı tonları gibiydi.
Biraz uzaktı dünyaya,
Sadece gökyüzüne bakanlar görür ya o yıldızları
Benim de düşlerim böyleydi
Siz zannettim, çağa başkaldırıp gökyüzüne bakanlardan zannettim.
Yanılmama umuduyla şimdi hiçliğin merkezine koşuyorum.
İçimdeki yokluk siyaha bürüyor yavaş yavaş beni
Eğer yanılmamış olursam siyaha beş kala görüşeceğiz
Zulüm bitecek siyaha beş kala!
Betül
2020-05-25T15:02:22+03:00Evet efendim, dikkate alacağım bunu. Çok teşekkür ederim.
Muhammed Dalpalta
2020-05-25T03:59:45+03:00Şiirin ilk iki dizesi diğer ikisine kıyasla hem teknik hem de güzellik bakımından daha iyiydi. Bayım kelimesini görmezden gelerek okudum. Üstüne çalışırsanız iyi bir iş çıkarabilirsiniz. Kaleminize sağlık.
Betül
2020-05-24T17:34:45+03:00Haklısınız efendim, heyecan ile "bayım" kelimesinin sıradanlığını fark edememişim. Teşekkür ederim.
Jean Valjean
2020-05-24T15:00:50+03:00Bayım kelimesinin artık kanıksanmış bir hitap şekli olması dışında gayet güzel, derin bir şiir. Kaleminize sağlık.