O koltukta hiç oturulmamış yer benim
Bir çığlıkta bağırılamayan düğüm düğüm kelime
Mahalle bakkalında çocukların hiç seçmediği top
Gökyüzünde bakılmamış o köşe
Aşıkların bizim olsun diye tutmadığı yıldız
Hepsi benim siluetimden gölgedir
Ve gölgeler beslenir karanlıktan
Orasından burasından bir yeridir yalnızlığın
Ve yalnızlık da bir parça karanlıktır
Işıkta bile nasıl kapkaradır bilsen
Zifiriden 4 gece daha koyudur siyahı
Tek başına kalmayagör
Üstün başın yalnızlık içinde kapkara kalır
Kovalarca su döksen çıkmaz üstünden isi
Gören tanır gözlerinden artık
Damga gibi düşün çocuk
Damga gibi
Zifiri bir yalnızlığın sonsuz damgası gibi
Yıllar oluyor her yerimi kaplayan bu damgalar
Ve yıllar oluyor hasretliğim aydınlık bir siyaha
